ÇOCUK SAHİP OLUNMAZ ÇOCUK
EMANET ALINIR
Ne kibirli ve
tehlikeli bir sözdür sahip olmak.
Benim değil mi istediğim gibi yetiştiririm, ister döverim ister severim demek.
Hayatının her karışına kendi izini serpmeye çalışmak.
Bazılarımızın diline
pelesenk olmuş “benim” zamiriyle çocuklarımızdan bahsetmek. Ben
babasıydım/annesiydim istediğim okulu okusaydı/ istediğim kişiyle evlenseydi
ben doğurmadım mı ben büyütmedim mi her imkanı ben sağlamadım mı demek. Bu
sıralar o kadar çok denk geliyorum ki ailesinin istediği mesleği seçmediği için
ya da istediği kişiyle evlenmediği için uzun yıllar geçmesine rağmen hala
kabullenilemeyen evlatlara ve onların üzüntülü hallerine.
Evet biz anne babalar
çocuklarımız için her türlü fedakarlıkta bulunuruz ama bunu zorla yapmayız ki
zevkle yaparız. Para kazanmak zorundaysak çocuğum için deyip daha sıkı bağlanmaz
mıyız yaptığımız işe çünkü sonunda çocuğunu mutlu görmek vardır.
“Çocuğunu mutlu
görmek” aslında sihirli kelime bu değil mi? Neden o zaman işin sonunda kendi
kibrimizle o mutluluğa gölge düşürüyoruz.
Sevgili Hatice Kübra
Tongar Fıtrat Pedagojisi -2 kitabında bu duruma diyor ki “ ebeveynin beklenti
putları” ve daha da tehlikelisi bu putlar ebeveyn ile çocuk arasında engel
olduğu gibi masum görünen nefsi putlar yüzünden kişi ile Allah arasında da
engel teşkil edebiliyor bir süre sonra.
Çünkü Allah o
çocukları kendi kopyamızı yetiştirelim diye değil emanetine sahip çıkalım diye
bize veriyor. Yani biz marketten alır gibi almıyoruz, terziye diktirir gibi sahip
olmuyoruz emanete hıyanet etmemek üzere bir süreliğine teslim ediliyor bizlere…
Yapılması gereken şey
basit aslında çocuklarımızın eline verdiğimiz harita ile yollarını çizip
belirlemek yerine alternatif yolları gösterip tercihine saygı duyduğumuzu
göstermek. Bu hayat bir kere yaşanıyor ve emin olun başkasını mutlu etmek için
yaşanmıyor.
Belki bana daha 4 yaşındaki çocuğunla ahkam kesiyorsun ne anlarsın diyenler olacaktır. Ben anneliğime yaşadıklarımdan duyduklarımdan ders alarak güç vermek istiyorum. Beni üzen evladımı da üzecekse bu ahkamlar en çok bana gelsin hatırlayayım hep hatırlayayım da Allah beni yanılgılardan uzak etsin diye yazıyorum.
Belki bana daha 4 yaşındaki çocuğunla ahkam kesiyorsun ne anlarsın diyenler olacaktır. Ben anneliğime yaşadıklarımdan duyduklarımdan ders alarak güç vermek istiyorum. Beni üzen evladımı da üzecekse bu ahkamlar en çok bana gelsin hatırlayayım hep hatırlayayım da Allah beni yanılgılardan uzak etsin diye yazıyorum.
İmza: Hormonal
dengesini bir fasulye ile yitirmiş duygusal anne.
